زنانی بودند حتی در سیاه چالهای رژیم و در زیر شکنجه ها ی قرون وسطایی هم هرگز تن به تسلیم ندادند و آموزگار مقاومت به هر قیمت برای نسلهای بعدی شدند.
یک از ویژگیهای انقلاب نوین مردم ایران حضور گسترده زنان آنهم در نبرد با یکی از وحشی ترین حکومتهایی است ،
که تاریخ به خود دیده است زنانی که از همه خواسته ها و امیال فردی خود گذشته،
و جان خود را برای بهروزی و آزادی مردم فدا کردند ،
در این میان زنانی بودند حتی در سیاه چالهای رژیم و در زیر شکنجه ها ی قرون وسطایی هم هرگز تن به تسلیم ندادند ،
و آموزگار مقاومت به هر قیمت برای نسلهای بعدی شدند .
یکی از این زنان مجاهد قهرمان حوا برزگر است.
حوا در سال ۱۳۳۷در روستای چماز کتی از توابع قائم شهر چشم به جهان گشود .
او همانند هزاران جوان ایرانی بدنبال راهی بود که به وضعیت وخیم زندگی مردم ایران پایان دهد.
با شروع حرکات اعتراضی علیه شاه او دست به افشای جنایات رژیم شاه زد.
وی به عضویت یکی از هسته های مخفی هوادار سازمان در سال ۱۳۵۷ در آمد .
حوا در پخش اطلاعیه علیه دیکتاتوری شاه و بسیج مردم روستا برای تظاهرات فعالیت می کرد .
او در دوران فعالیت سیاسی مسالمت آمیز به افشای سیاستهای ارتجاعی رژیم خمینی می پرداخت،
او از جمله مسئولان انجمن در منطقه خودش بود که توانسته بود ،
با ایجاد دفتر برای انجمن و برنامه ریزی برای میلیشیا در مدارس پیشرفت فعالیتها و امکان سازمان دهی و ارتقای آنان فراهم کند .
پس از سر فصل ۳۰ خرداد او مسئولت چند تیم عملیاتی زنان مجاهد خلق را به عهده داشت .
او در جو شدید امنیتی و نظامی قائم شهر با اینکه عنصر شناخته شده ای بود مسئولیتهایش را انجام می داد .
حوا قهرمان سرانجام در تابستان سال ۶۰ توسط پاسداران ارتجاع دستگیر و به زندان فرستاده شد .
زندان فراز دیگری از زندگی این مجاهد قهرمان است .
او تحت شدید ترین شکنجه ها قرار گرفت ولی عهد بسته بود،
که مقاومت و پایداری را به هر قیمت تا به آخر ادامه دهد.
