سایت ایلاف چاپ لندن با انتشار مقاله‌ای به قلم موسی افشار، به افشای سیاست‌های جنگ‌افروزانه رژیم ایران در منطقه برای ممانعت از سرنگونی محتوم خود پرداخته و می‌نویسد «رژیم ایران پس از آن که نتوانست شور و شوق مردم برای آزادی را خاموش کند تلاش می‌کند که آنها را بفریبد و از شیوه‌ها و راههای نفرت‌انگیز برای برداشتن فشار سنگینی که رویش هست به سیاست ضدبشری و نفرت‌انگیز جنگ‌افروزی و رویارویی در منطقه متوسل شود».
مقاله در ادامه با اشاره به وضعیت انفجاری جامعه ایران و خواست عمومی مبنی بر سرنگونی این رژیم می‌نویسد «نفرت مردم ایران و طرد قاطع این رژیم توسط آنها واقعیتی است که با قیامهای گسترده‌یی که در مقابل این رژیم شعله‌ور شد به اثبات رسیده است و دیگر رژیم نمی‌تواند مدعی شود که مردم ایران را نمایندگی می‌کند و تبلور اراده آنها می‌باشد.
مردم ایران که قیمت هنگفتی برای بقا و تداوم این رژیم پرداخته و می‌پردازند، اکنون دریافته‌اند که برای رسیدن به خواسته‌هایشان و باز گرداندن آزادی به ایران راهی جز سرنگونی او پیش رویشان نیست و این‌که این رژیم نیز به‌خوبی می‌داند که پافشاری مردم برای سرنگونیش که به‌وضوح تمام، آن را در جریان سه قیام اخیر بیان کرده‌اند، فراتر از یک هم‌آوایی و موافقت، یک اقبال مردمی از این گزینه است. گزینه‌یی که پیش از این سازمان مجاهدین خلق پرچم آنرا به‌عنوان تنها راه‌حل تمامی اوضاع و شرایط خراب موجود در ایران، بلند کرده است».
مقاله در ادامه با تأکید بر تاثیرات قیام مردم ایران در شهریور ۱۴۰۱ اضافه می‌کند «ترس و هراس این رژیم و به‌خصوص پس از مواجه شدن با قیام ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ که به مدت چندین ماه ادامه داشت و هم‌آوایی و انسجام چشم‌گیربین مردم و سازمان مجاهدین خلق بواسطه کانونهای شورشی وابسته به این سازمان که نقش مؤثر و فعالی در تداوم قیام و وارد کردن ضربات دردناک به رژیم دارند، رژیم را نیازمند طرحی غیرعادی برای برهم زدن میز و برگرداندن توجهات به سمت تحولی جدید نمود تا بتواند کمی اعتبار برای خودش کسب کند و از فشاری که رویش وجود دارد بکاهد و به این ترتیب بقایش را تضمین کرده و از این ستون به آن ستون راه فرجی برای خود بیابد.
اگر مردم ایران اولین قربانیان رفتار و سیاست‌های کثیف و نفرت‌انگیز و تجاوزکارانه‌ٔ این رژیم بوده‌اند، مردم منطقه نیز در جایگاه دوم قرار می‌گیرند و همان‌طور که این رژیم خصم مبین مردم ایران به‌شمار می‌آید، دشمن غیرقابل انکار خلق‌ها و کشورهای منطقه نیز می‌باشد به‌خصوص که از نیروهای نیابتی‌اش در منطقه به‌منظور پیشبرد اهداف و مقاصدش به زیان مردم منطقه و امنیت و ثبات آنها استفاده می‌کند.
واقعیت بسیار مهمی که نباید مردم و کشورهای منطقه آن را از یاد ببرند این است که رژیم حاکم بر تهران تا زمانی که پابرجاست، بلا و مصیبت بر سر آنها خواهد بارید و به همین خاطر به نفع همه مردم منطقه و پیشاپیش همه آنها به نفع مردم ایران نیز هست که این رژیم را سرنگون نمایند و هر چند که دست به کارها و شیوه‌های کثیف و نفرت‌انگیز بزند، سرنگونی‌اش اجتناب‌ناپذیر است».
