باقرخان، همرزم و یاور ستارخان سردار ملی، سرداری شجاع از مجاهدان آزادی‌ستان آذربایجان در انقلاب مشروطه بود که نقش بارزی در شکست استبداد محمدعلیشاه و حامیانش و نجات انقلاب مشروطه و پیروزی آزادیخواهان ایفا کرد و در تاریخ ایران به‌عنوان سالار ملی جاودانه شد.
در تمام دوره استبداد صغیر، یعنی از بمباران مجلس، در دوم تیرماه هزار و دویست و هشتاد و هفت شمسی، تا فتح تهران به دست مشروطه‌خواهان گیلان و اصفهان، در 25تیرماه هزار و دویست و هشتاد و هشت، به مدت یکسال جنگ در تبریز ادامه داشت. در این دوره محمدعلیشاه بسیاری از آزادیخواهان تهران را اعدام و تبعید کرد و نیروهای جرار و یک سپاه کامل را برای سرکوب تبریز روانه نمود.
روز نوزده شهریور هجوم همه‌جانبه نیروهای دولتی و ایادی مزدور آنها، ازجمله سپاه سفاک ماکو، به محله امیرخیز آغاز شد و قحطی نیز در شهر بیداد می‌کرد، اما باقرخان در کنار ستارخان، رهبر و فرمانده مجاهدان آزادی‌ستان، سلاح بر زمین نگذاشت و از پا ننشست تا سرانجام مجاهدان آزادی بر سپاه استبداد پیروز شدند. پس از فتح تهران، هنگامی که ستارخان و باقرخان در پی فراخوان حکومت مرکزی به تهران وارد شدند، مردم تهران از آنان استقبال شایانی به‌عمل آوردند و باقرخان و قوایش در عشرت‌آباد مستقر شدند.
باقرخان سرانجام در اول مهرماه 1324 در حوالی قصرشیرین به‌دست گروهی راهزن به‌شهادت رسید.
