دست و پا زدن خامنه های برای فرار از سرنگونی
این روزها نقل مجلس محافل سیاسی و خبر دنیا توافقات احتمالی بین رژیم ایران با غرب بخصوص آمریکاست. خبرهای متعدد و گاه متناقضی در مورد نزدیک شدن به یک توافق موقت بگوش می رسد، اما موضوعی که در این میان مغفول باقی می ماند این است که چرا خامنه ای در این شرایط دست به این باصطلاح تحرک سیاسی برای حل و فصل شکاف‌های خود با دنیای زده است؟
آیا این تحرکات که ممکن است در نهایت به زد و بند هم منجر شود می تواند دردی از خامنه ای دوا کند؟ آیا خامنه ای می‌تواند با این تشبثات خود را از سیل بنیان کن خشم و قیام مردم نجات بدهد و از سرنگونی نجات پیدا کند؟
ما اگر صورت مساله خامنه ای را بدانیم، راحتتر می توانیم رفتار به ظاهر متناقض او را درک کنیم. خامنه‌ای در اوج مشکلاتش که از آثار و پیامدهای قیام ۱۴۰۱مردم ناشی شده بود، طی سخنرانی به مناسبت تحویل سال نو، عقب‌نشینی از سرمایه‌گذاری سابق و ناامیدی‌اش از رئیسی و دولت او را اعلام کرد و گفت: «بر این باورم که مسئله اصلی ما در سال ۱۴۰۲ مسئله اقتصادی است».
عقب نشینی خامنه ای از شیرینی سال!
خامنه‌ای به این بسنده نکرد و رئیسی و دولت «درمانده» وی را مفتضح نمود و گفت: « مشکلات ما کم نیستند و ما مشکلات متنوعی در زمینه‌های فرهنگی و سیاسی داریم لکن مسئله اصلی و محوری امسال همچنان اقتصاد است».
یعنی خامنه ای و اتاق فکر سرکوب او در جمع بندی قیام پیروزمند مردم در سال گذشته به این نتیجه رسیدند که یکی از دلایل و شاید دلیل اصلی خشم و نارضایتی مردم اقتصادی و معیشتی است و باید فکری به حال آن کرد.
بعد از این جمع بندی است که با اجازه خامنه ای دیپلماسی التماسی وزارتخارجه و شورای امنیت ملی فعال شدند. از توافق با عربستان و کشورهای حاشیه جنوبی ایران شروع کردند و تلاش کردند این دیپلماسی التماسی را به سوی اروپا و امریکا نیز گسترش بدهند.
همه خبرهایی که این روزها در صدر خبرگزاری‌هاست حاصل همین سیاست است.خامنه‌ای چون مجبور است و تحت فشار قیام و نارضایتی عمیق عمومی است به دادن امتیازهایی روی آورده است که اگر دولت پیشین روحانی ایده آن را هم مطرح می کرد مطرود و مغضوب محسوب می شد.
بنابراین حکومت ملاها در یک تعادل قوای بسیار پایین درحال باج دهی به غرب است تا بتواند سیاست مماشات را فعال نگه دارد.
شکی نیست که هم خامنه ای و هم مماشاتگران استعماری تمام تلاش خود را برای به ثمر رساندن این پروژه‌های انحرافی برای خلاصی قیام و سرنگونی بکار خواهند بست. در این شکی نیست.
سه مانع اصلی مسیر مماشات و زد و بند
اما سه مانع اساسی جلوی پای این سیاست می پیچند و مانع به ثمر رساندن آن می شود:
۱. تعادل قوای جهانی طوری است که دیگر سیاست مماشات یک تاز میدان نیست و به راحتی نمی تواند طرح و برنامه خود را پیش ببرد. در همین روزها که اوج دود و دم مربوط به توافقات احتمالی غرب و رژیم است می بینیم که صداهایی بسیار قوی در همین غرب جلوی سیاست مماشات می پیچند. در آمریکا کنگره و سنا تقریبا یک صدا علیه هر نوع توافق احتمالی با ملاها موضع گرفتند و درحال به تصویب رساندن طرح‌های جدید برای مهار زدن بر مماشات هستند.
در خبرها بود سناتور بیل هگرتی و همکارانش در تاریخ ۱اول تیرماه، لایحه‌یی را به‌منظور الزام به رأی کنگره درباره لغو هر گونه تحریم‌های رژیم ایران ارائه کرده‌اند.
۲. مقاومت ایران: این مقاومت اکنون در پنجمین دهه عمر پر افتخار خود است. این مقاومت به چنان درجه ای از آبدیدگی و تجربه رسیده است که دیگر قابل انکار نیست. چه سیاست غرب خوشش بیاید و چه نیاید عنصر تعیین کننده در روابط بین الملل و سیاست داخله ایران همین مقاومت است.
غرب این را بخوبی می فهمد، اما چون دنبال منافع کوتاه مدت خود است تلاش دارد با زد و بند وضع موجود را حفظ کند و قیمت نتایج فاجعه بار سیاست مماشاتش را از جیب مردم ایران و مقاومت ایران بپردازد. اما این سیاست چنان رسواست که به سرعت به ضد خودش تبدیل می شود.
۳. مردم ایران رژیم ملاها نمی خواهند. این دیگر یک ادعا نیست. واقعیتی است که هم رژیم و باندهای درونی آن به آن اذعان کرده اند. وقتی حکومتی نامشروع باشد و پرونده‌های سرکوب و ترور و بنیادگرایی و اتمی و موشکی ضخیمی هم داشته باشد، نمی‌تواند صرفا با نوشداروی چند میلیاردی مماشات غرب نجات پیدا کند. این رژیم هرگز پول و سرمایه ناشی از توافقات را صرف رفاه مردم نخواهد کرد که بگوییم باعث سرد شدن قیام می شود. نه این اتفاق نمی افتد.
بنابراین وضعیت انفجاری جامعه ایران اجازه بقا به حاکمیت دیکتاتوری نمیدهد. قیام مردم دیر یا زود دوباره رخ نشان خواهد داد و سرنگونی رژیم بیش از هر زمانی به یک واقعیت در دسترس تبدیل می شود.
هیچ زد و بندی نمی تواند خامنه ای را از سرنگونی نجات بدهد. چون شرط سرنگونی هرگز از پارامتر خارج از مردم و جامعه ایران شروع نشده است. سرنگونی وظیفه و مسئولیت مقاومت و مردم ایران است و حتما به زودی محقق خواهد شد.
